Nog voordat een kersverse ouder weet wat zijn of haar pasgeboren baby zoal karakteriseert, kan het uitgaan van de onbegrensde nieuwsgierigheid van het kind. Glunderend vanuit de wieg of al kruipend over de vloer, kinderen beginnen vanaf hun eerste levensmomenten al met een ontdekkingsreis naar al dat zij niet kennen in hun omgeving. Eenmaal aangekomen bij het 6e levensjaar, echter, neemt deze nieuwsgierigheid af. Hoe kan dit en, belangrijker nog, hoe kunnen we onze natuurlijke nieuwsgierigheid weer omarmen?
In een recente podcastaflevering van ons, waarin we het onderwerp nieuwsgierigheid aankaartte, kwam de vraag naar voren, ‘hoe nieuwsgierig bij jou nou echt nog?’. Nu ik in de afgelopen periode sinds deze aflevering heb kunnen nadenken over een eerlijk antwoord op deze vraag, ben ik tot de conclusie gekomen dat mijn aangeboren nieuwsgierigheid inderdaad flink is gekelderd. Ik zal niet meer een pen volledig demonteren om te kijken wat elk individueel onderdeel bijdraagt aan de pen. Evenals dat ik te weinig stilsta bij het effect van gedrag op anderen. Deze gedachtes of handelingen varen op de automatische piloot.
Een simpel antwoord op de vraag waarom nieuwsgierigheid in verval is geraakt als persoonlijke eigenschap, is omdat het wel erg veel tijd kost om je bij elk bestaand of nieuw proces af te vragen waarom het zo in z’n werk gaat. Je kunt wellicht stellen dat je deze tijd niet meer gegund wordt. Een eerlijk tegenargument is echter dat we onszelf aanwennen alsmaar druk te zijn, of ons in ieder geval druk te voelen. Een moment voor zelfreflectie, een moment om stil te staan bij hoe iets beter kan, of een moment om aan je naasten te vragen hoe het écht met hen gaat en door te vragen wanneer diegene twijfelend het gebruikelijke antwoord “goed” in de mond neemt – het komt er eigenlijk maar zelden aan te pas.
“Zo brengt het ‘nieuwsgierige aagje’ een negatieve connotatie met zich mee”
Nieuwsgierig aagje
Dat nieuwsgierigheid een gegeven is op jonge leeftijd is wel bewezen. Uit eigen ervaring kun je mogelijk nog herinneren dat je in je kinderjaren elke vraag met meerdere waarom-vragen bekogelde. Erg schattig, totdat je ouders er genoeg van hadden. ‘Omdat ik het zeg!’ of ‘je bent wel een nieuwsgierig aagje, hè’ werden dan naar je hoofd geslingerd.
In de kantoortuin zijn deze uitspraken die nieuwsgierigheid uitdoven vervangen door een uitspraak als ‘dat is de manier waarop we het hier doen’. Weinig zullen opnieuw dezelfde vraag durven te stellen die deze uitspraak uitlokte.
Nieuwsgierigheid is daarmee verbannen tot iets negatiefs. Zo word je in een vergadering uitgelachen als je een ‘domme vraag’ stelt, wordt er opgekeken wanneer je voor de zoveelste keer je hand opsteekt om te vragen naar verduidelijking, en is actief naar feedback vragen angstaanjagender dan de nieuwste paranormal activity film.
En daarmee gaan we fundamenteel de fout in. Zo brengt het ‘nieuwsgierige aagje’ een negatieve connotatie met zich mee. En dit is niet alleen in het Nederlands het geval. Het Engelse spreekwoord ‘curiosity killed the cat’ duidt ook op de onwenselijkheid van onze aangeboren nieuwsgierigheid.
Tijd, en een efficiënte inrichting ervan, wordt klaarblijkelijk geschaard boven creativiteit en diens effectiviteit. Bizar, toch? Zeker als je kijkt naar onze alsmaar veranderende wereld en de kenmerken die nodig zijn om hierin te floreren – zelfreflectie, veerkracht, creativiteit en nieuwsgierigheid, aldus auteur Ralf Knegtmans.
Het krachtige van deze kenmerken is dat deze voor ons natuurlijk aanvoel(d)en. Sterker nog, kijkend naar nieuwsgierigheid, blijkt dat iets nieuws leren intrinsiek ervaren wordt als belonend. Hoewel dit gevoel bij de een sterker is dan bij de ander, laat het zien dat wanneer mensen de ruimte krijgen om nieuwsgierig te zijn, zij niet door extrinsieke middelen, zoals bonussen of betere leasedeals, beloond dienen te worden.
“Maak gebruik van het collectief verlangen en de drang om tot nieuwe inzichten te komen door de juiste vragen te stellen, in plaats van de correcte antwoorden te verschaffen.”
Een club van nieuwsgierige mensen
Dus, nieuwsgierigheid loont. Misschien niet direct wanneer je als manager veelvoudig een waarom-vraag dient te beantwoorden, maar wél als je mensen in staat stelt het antwoord op deze waarom-vraag zelf te vinden. Een simpel verschil. Maak gebruik van het collectief verlangen en de drang om tot nieuwe inzichten te komen door de juiste vragen te stellen, in plaats van de correcte antwoorden (denken) te verschaffen.
Een passie voor het stellen van vragen en, niet onbelangrijk, het vermogen om te luisteren, is volgens Harvard psycholoog Chamarro-Premuzic even belangrijk als andere intelligenties voor het oplossen van complexe vraagstukken. Bestempeld als het Curiosity Quotiënt (CQ), weergeeft deze vorm van intelligentie de honger naar kennis en informatie. “En in tegenstelling tot het IQ, is het CQ iets wat gestimuleerd en ontwikkeld kan worden”, beschrijft Chamarro-Premuzic.
Zo wordt de mate van nieuwsgierigheid voor 50% bepaald door je genen, aldus het stukje aangeboren nieuwsgierigheid, en de andere 50% wordt beïnvloed door je omgeving, zoals je opvoeding. De manier om deze voor-het-grijpen-liggende 50% te ontplooien, is binnen de bedrijfsdeuren een cultuur te ontwikkelen die actief op zoek is naar nieuwe inzichten.
Makkelijker gezegd dan gedaan, natuurlijk. Waar kun je beginnen? Zo’n club van nieuwsgierige mensen kan zich beginnen te vormen aan de hand van een handvol simpele aanpassingen.
Meer te delen als leider
Nieuwsgierigheid wordt aangewakkerd wanneer leiders in organisaties hun verlangen naar iets nieuws ook transparant maken. Wat fascineert jou als leider? Dit kan iets bedrijfskundig, persoonlijks of volledig willekeurigs zijn.
Checking in & out
Stel je team aan het begin van de week de vraag, ‘waar ben je deze week nieuwsgierig naar?’. Belangrijk, kom hier later op de week op terug! En laat het zeker niet altijd over werkgerelateerde doeleinden gaan.
Actief te zoeken naar feedback
Houd niet op halfjaarlijkse basis, maar bijvoorbeeld na elke fase van een project een feedback moment. Het doel is om mensen zich veilig genoeg te laten voelen om zichzelf continu de vraag ‘hoe deed ik het en hoe kan ik verbeteren?’ te stellen.
Kwetsbaarheid binnen de bedrijfsdeuren laten toetreden
Kun je álle vragen stellen aan je team of organisatie leiders? Wanneer alle vragen met tijd en respect worden omarmd, zullen mensen zich gehoord voelen en zich daardoor vaker kwetsbaarder durven opstellen.
Voorspeller van toekomstig succes
Het wederkerende element in het omarmen van nieuwsgierigheid is de persoonlijke aard waarmee het wordt gestimuleerd. Meer dan bedrijfskundige interesse, worden mensen veelal geïnspireerd door hun persoonlijke nieuwsgierigheden. Haal deze binnen de bedrijfsdeuren en mensen zullen sneller geneigd zijn mee te denken over hoe ze hun persoonlijke passie kunnen combineren met de bedrijfsdoelen.
Leiders dienen zich, zodoende, open te stellen voor de wereld om de business heen, andere meningen, interesses van het team en diens gevoel, en zich ook nieuwsgierig op te stellen naar zichzelf. Het vergt uit je comfortzone stappen en je hierbij over tijd ook comfortabel zien te voelen.
De grootste successen worden behaald op onbewandelde paden, en een hongerige geest is je beste kans om dit pad te vinden.
Dit blog is geschreven door:
Axel Mpeti
Content | Consultant
Naast een jonge consultant, is Axel binnen Semco Style Institute verantwoordelijk voor methodologische en marketing-gerelateerde content, met als doel de verrijking van de Semco Style filosofie. Klik hier voor meer blogs van Axel.
Op zoek naar meer inspiratie?
Het is onze missie om mensgerichte organisaties te bouwen. We doen dit onder andere door het aanbieden van programma’s en evenementen. Bekijk hier ons evenementenoverzicht en laat je inspireren.